Otoimmün Hastalıklar

Benim Dünyam'da anlatılan her şey hastalık sürecimde yaşadıklarım ve tecrübelerimden ibarettir. Aldığım kararlar tamamen bana aittir. Doğruluğuna inanmadığınız hiç bir adımı atmayınız !!!

28 Mart 2017 Salı

İSYAN DEĞİL SADECE ANLIK DÜŞÜNCELER...

                                                                                                                       08/04/2016
Yarabbim…

Her şeyi görmek mi gerekirdi bir hastalık yüzünden şu yaşta? Toyken daha da ağır geliyor bazı şeyler. 

Ne kadar anlıyordur ki seni yanındakiler? Anlasa ne olacak ki? Yapacak bir şey yok olacaklara. Çare kapısı açıldıktan sonra, sonrasını düşünür oluyorsun. Bugüne şükrederken, geleceği sorguluyorsun.

Bir daha kapımı çalar mı bu illet? 
Çalarsa ansızın mı gelir, yoksa habercisini yollar mı önden?
Bilmiyorsun değil mi?
Nereden bileceksin ki?

“Dikkat edeceksin.” Diyorlar bilenlerde bilmeyenlerde. Ne zamana kadar? Nasıl? Nelere? Bilmem idrak edebilir misiniz ey insanlar(!) Ben daha yirmi altı yaşındayım. Daha Allah izin verirse yaşımın iki katından daha fazla ömür görebilirim. Şükreder, sıkarım dişimi eğer dikkat dediğiniz şey buysa. Ama… Ne kadar?

Benim çocuklarım olmayacak mı? Onlarla iki lokma yerken, üç beş adım yol yürürken daima hesabını mı yapacağım olabileceklerin? Geçireceğim dakikaların mı, yoksa daha ne kadar sağlıklıyım diyebileceğim günlerin hesabını mı yapacağım? Biri bana bunların cevabını verebilir mi?

Rabbim neye hazırladın sen beni? Ne içindi tüm bunlar? Geçmiş günahlarımın mı yoksa gelecek hatalarımın mı bedeliydi tüm hepsi? Daha neler göreceğim de sen beni bunlara hazırladın şimdiden? Artık acılar, kanlar, iğneler, ölümler, ölümler arkasından yakılan feryatlar, doktorlar, hastalar… daha nicesi, alışılagelmiş benim için. Gün geçmesin ki koridorun sonundaki yoğun bakımdan üzeri siyahlarla örtülü cansız bir beden çıkarılmasın. Halbuki ölüm ne kadar soğuktu, gözyaşları ne kadar anlamlı. Artık ölüm sıradan, akıtılan gözyaşları ise olması gerektiği gibi…

İşte sen beni bunlara hazırladın Rabbim. Ama, ne için? 

Artık daha çok şükreder oldum. İki lafımdan biri sen oldun. Yüreğim şükür doldu, insan sevgisi doldu, iyiliklerimin iyiliği oldu. Bunları öğrenmem için görmem gerekenler bunlarsa, iyi ki görmüşüm. Gördüklerim çoğu insanların gördüklerinden ve göreceklerinden çok çok az olsa da, sen kimseye daha fazlası ile yüzleştirme. Evlat, can, canan, anne, baba acısı yaşatma. Artık tek duam olanı kabul eyle ve kimseyi sağlığı ile sınama sen.

Çok şey öğrendim ve öğrendiklerimi göstermeye çalıştım.


İbret olsun diye anlattım, yaşananlar bir daha yaşanmasın diye dua istedim kulundan. 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder